07.02.2009
Dess Leem iss vuller Missverschtändnisser! Letzta Wochn hot die Inge, a gschiedna Fraa draußn am Minster, in der Zeidung unter „Verschiedenes“ a klans Inseraad aufgeem: „Suche Mann, der gerne kocht und mit mir neue Rezepte ausprobieren möchte“ – und daneem die Dellefonnummer. Die Inge wollt holt net dauernd allaans kochn, obber a Mo hot die harmlosa Onzeich wohrscheins mit ana verschlissltn Sex-Boodschaft verwechslt.
„Einen wunderschönen guten Morgen“, hot jednfolls in oller Herrgoddsfrieh a freindlicha Männerschtimm an der Inge ihrn Dellefon gsocht, „Ihr Anzeigentext hat mich gleich begeistert – das ist eine sehr originelle Einladung zur Kontaktaufnahme. Darf ich fragen, wie alt Sie sind?“
Die Inge ganz ehrlich: „53 – und Sie?“
Der Mo am annern End: „Ich bin erst 35 – stört Sie der Altersunterschied?“
„Iberhabst net“, hot die Inge in ihrn Gedankn ans Kochn gsocht, „mir iss vellich warscht, ob Sie 25 oder 70 sänn – Hauptsach mir harmoniern und hamm unnern Schpooß!“
Dess hot na fremma Mo erodisch gleich o“gschtachlt. „Haben Sie denn bestimmte Vorlieben? Wie wäre es mit Französisch?“
Die Inge hot karz aweng noochgedacht. „Franzeesisch iss net schlecht, dess gfällt“mer ganz guud. Obber nuch merra deed mich amoll Chinesisch indressiern – dess hob“ich nuch nie gemacht“.
Der Mo am Dellefon hot heerbor dief gschnauft. „Bei Chinesisch muss ich zwar auch passen, aber wir werden alles ausprobieren“, hot“er gsocht – und dann wollt“er sich mit der Inge sofodd fir na näggstn Dooch verabredn. Er klinglt dreimoll, hot“er ins Dellefon nei“gflistert, und wenn“sa dann aufmacht, schtedd“er miteran schenn Rosnschtrauß in der Wohnungsdir.
„Ich bin schon ganz gespannt auf Sie süße Maus“, hot“er gsäuslt, „was ziehen Sie denn zum „Kochen“ an?“
In den Moment iss der Inge der Saafnsieder aufganga. „Etzert wass ich erscht, woss Sie von mir wolln“, hot“sa ganz entristet zer den unbekanntn Lustmolch gsocht. „Kumma“Sa ner morng frieh zer mir, dann mach ich“s Ihna Frängisch – neemlich min Nudlholz dreimoll aufn Kopf nauf…“ Gerch
14.02.2009
Die Wissnschaftler behauptn, dass sich unner Leem immer bsondersch deitlich im Dialeggt ausdriggt. „Wenn für die Region etwas sehr charakteristisch ist, dann findet man dafür im Dialekt auch auffallend viele verschiedene Worte“, hot neilich a Schprooch-Forscher im Fernsehng gsocht.
Wenn dess werglich schtimmt, dann „Gud Nacht, scheena Baiera“! In unnern Hofer Dialeggt gibt’s neemlich unheimlich vill Werter fir Männer, die wossn aweng woss am Dach hamm.
Wissnschaftlich gsehng, haaßt dess: Es iss fir unner Geengd scheinbor a dibbisch Merkmol, dass die mastn Männer im Kopf net ganz sauber sänn – sunst hätt’mer doderfir net so vill verschiedna Noma: Schnarchzapfm und Doldi, Daaml und Rollerboggl, Sauf-Adl und Ujai, Hundsgribbl und Seftl, Hamberer und Seggl, Hirnbigger und Bleedl, Schtrigghupfer und Schlangafänger, Schnarrnbenz und Blindfuchs, Lichtla und Eelgetzn – und nadirlich net zer vergessn der Gleeskepf und der Schnerpfl.
Der Gleeskopf iss a bsondersch weid verbradda Hofer Schpeziolideet – do folln ann sofodd zwa Händvull Männer aus der Verwandtschaft und ausn Verein ei. Ban „Schnerpfl“ ollerdings muss’mer fei aufbassn, wall der Begriff a dobblta Bedeitung hot!
Na Unterschied hot erscht letzta Wochn widder moll der Hans ban Fußboll derlebbt. Der Hans schdedd bei die „Oldn Herrn“ ols Dormann zwischn die Pfostn, obber leider iss’er a ziemlicha Flaschn. Ban letztn Halln-Durnier hot’er bei ana Eggn widder a ganz, ganz schlechta Figur gemacht. „Der Schnerpfl ko einfach ka Flankn abfanga!“, hot der Libero zer san Verdeidicher gsocht.
Obber schbeeder in der Kabina hot der Hans erglärt, warum dass’er an seddn Kardinalfehler gemacht hot. „Mir hamm’sa karz vorher na Balln vull aufn Schnerpfl nauf gschossn, dass’mer vor Schmerz fast schwarz vor die Aang worrn iss.“
„Schnerpfl“ haaßt’mer holt net bloß na Mo selber, sondern aa den Daal von san Kerper, der woss’na iberhabst zeran Mo macht – und zwor scho vo Klaa auf. Sogor die Oma verwendt dess Wort, wenn“sa zuschaut, wie am Wiggldisch die Windln vom Enkerla gewechslt werrn: „Schau’ner hie – dess sießa, klana Schnerpferla…“
Es gibt obber aa Schimpfwerter, die geltn net bloß fir die Mannsbilder, sondern genauso fir mancha Weiwer. Do konnst froh saa, dass’mer sedda Nervnseeng – ob Mo oder Fraa – bloß ner seltn drifft, wall’sa ann werglich auf die Schnitz gänga: die Werchdeifl, die Grautwaafn und die Laddschkabbm… Gerch
21.02.2009
Der Hermann iss a older Bänker – do hot’er zer Zeid weecher denner „Lehman Brothers“ net vill zern lachn. Sei schlechta Schtimmung gricht dahamm net bloß die Fraa zer schpiern, sondern aa sei Gung, die Sabine, die woss heier aufm Gymnasium ihr Abiduur machn soll. Letzta Wochn worsch jednfolls a ziemlicher Kampf, bis dass die Sabine ihrn Willn durchgsetzt hot – sie wollt doch mit ihrer Gliggn im Nachbardorf aufm Faschingsball vom Schitznverein geh.
„Obber um elfa iss Schluss!“, hot der Vadder ganz schtreng gsocht. „Dann hull ich dich berseenlich ab – um die Zeid bi’ich neemlich grod aufm Hammweech voneran Seminar in unnerer Bank.“
Am Samsdooch karz vor elfa nachts hot der Hermann sei Auto am Schitznheim gebarkt. Dann iss’er in san dunklblaua Anziechla samst Schlibbs in Schitznsool nei – sogor sei Aktnkefferla mit die wichtinga Bank-Unterloong hot’er dabei k’habt, damit’sa im leern Auto net geglaut werrn.
Mit ziemlich verbissna Gsicht iss der Hermann aweng im Sool rum’geloffn und hot sei Sabine gsucht. In der finstern Bor hot’er’sa dann endlich gfunna, wie’sa miteran Raubridder aweng rum’bussiert hot – und fimf Minuddn schbeeder worn Vadder und Dochter im Auto gsessn und sänn hamm gfohrn.
So konntn die zwa nimmer wissn, wie aufm Schitzball inzwischn die „Maskenprämierung“ ausganga iss.
Na erschtn Breis, a lebendigs Saila, hot neemlich der Sabine ihr flodder Raubridder gricht, mit den woss’sa in der Bor a boor Gleesla Broseggo gezwitschert hot. Und na Sonderbreis fir die „Aktuellste Maske“ hot – etzert holt dich fest! – a unbekannter Mo gewunna, der woss im Sool ols Bänker aufgedaucht iss. „Der Mann hat sich als Finanzberater maskiert und war absolut echt verkleidet“, hot der Schitznmaster am Miggrofon gsocht, „sogar sein leidender Gesichtsausdruck hat gestimmt!“
Näggsta Wochn will der Hermann san Breis im Nachberdorf abhulln: a scheena grußa Bressagg-Blunzn. Do werrd der Vorschtand die Aang aufreißn, wenn’s draußn am Haus klinglt und in der Dir schdedd der Gewinner – scho widder im Maskn-Kostiem… Gerch
28.02.2009
Seitdem die Judda in die Wechsljohr kumma iss, werrd’sa jedn Dooch aweng esoderischer. Sie macht in der Volkshochschul an Yoga-Kurs, dreecht an ihrn Holskeddla a silberns Yin-Yang-Amuledd und raamt dauernd die Wohnung um. „Dess mach’ ich, damit unner Feng Schui aweng besser werrd“, hot’sa zer ihrn Herbert gsocht, „dann ko neemlich die Energie frei darch unnern Kerper fließn!“
Ihr Mo hot fir sedds Zeich ka Andenna – ihn iss a Schweinshäxla tausndmoll lieber wie der schennsta linksdrehenda Joggurd, den woss sei Olda neierdings immer mit hamm brängt.
Am Aschermiddwoch ban Friehschtigg hot die Judda ihrn Mo richtich in die Mangl genumma. „Etzert iss Fastnzeid“, hot’sa mit dinna Libbm gsocht, „do dammer uns heier aa aweng dro holtn, gell!! Fastn haaßt ja, dass’mer Verzicht leistn, dass’mer ban Essn und Drinkn olles reduziern und mancha Sachn einfach los’lossn.“ Und dann hot’sa na Herbert dess ganza Horror-Leem in der Fastnzeid gschildert: bis Ostern ka Fleisch und ka Warscht essn, nix naschn, seltn fernsehng, ka Bier und kan Wein.
„Denk selber aweng nooch, auf woss dass du in der Fastnzeid amoll verzichtn willst“, hot’sa zer ihrn grobschtofflinga Herbert gsocht – und der arma Deifl hot gleich an Schwaaßausbruch gricht. Er hot sich na ganzn Dooch dess Hirn zermardert, auf woss’er bis Ostern verzichtn ko, ohne dass’na dess Leem zur Hell werrd. Ban Amdessn hot’er dann seiner Judda dess Ergebnis mitgedaalt: „Ich loss bis Ostern Obst und Gemies weg, verzicht ban Friehschtigg auf dei Haferfloggn-Müsli, schtreich aufs Brood nimmer dein vegedarischn Leberwarscht-Ersatz nauf und drink ka alkoholfreis Bier.“
Außerdem werrd der Herbert ab sofodd aufs Schneeschoarn und auf der Judda ihrn „du-darfst-Pressack“ verzichtn – und die dauernda Fohrerei zur Minchberger Verwandtschaft will’er auf jedn Foll reduziern. Sogor na Sonndooch-Schpaziergang mit seiner Judda mecht der Herbert in der Fastnzeid weglossn. „Den Verlust ko ich verschmerzn“, hot’er zer seiner Oldn gsocht.
Leider fiehlt sich die Judda mit ihra Vorsätz zern Loslossn und Verzicht von ihrn Mo net recht ernst genumma – und sie iberleecht etzert, ob’sa net gleich zern Scheidungsanwolt gedd und na Verzicht auf ihrn Mo aufn Weech brängt... Gerch