04.05.2013
Dauernd dess Gemegger von die zwa Zieng
Im Dorfwerrdshaus hamm'sa am Schdammdisch widder iber die Konfliggde in der Welld gschimbfd - erschd iiber Nordkorea, nocherd ibern Hoeneß, und dann hot der Hans von san Broblem dahamm derzelld.
"Ich braicherd fir man Gaddn a Ziech", hot'er gsochd, "die gibd a gsunda Milch und wemmer'sa schlachd, hot'mer a feins Fleisch. Obber leider gibd's ja fassd kana Zieng mehr".
Do hot sich neemdro der Manfred eigemischd. "Von weeng, es gibd kana Zieng", hot'er gsochd, "ich hob zwaa dahamm - die konnsd hoom, wall mir denner ihr dauernds Gemegger sowieso schwer aufn Wegger gedd".
Der Hans hot seina Ohrn gschbizd.
"Du hossd zwa Zieng dahamm?! Dess hob'ich ja nuch goa net gewissd. Die kaaf ich dir ab - woss solln'sa dä kossdn?" Der Hans hot mit san Kopf hie und her gewaggld. "Die griggsd ganz billich", hot'er dann zern Manfred gsochd, "do mach ich dir an Freindschafds-Breis - und dann iss bei mir dahamm endlich Schluss mit den ewinga Gemegger".
Der Manfred hot a guuds Gschäfdla gewidderd. "Also - woss kossdn'sa?" Der Manfred hot mit san rechdn Arm zern Dreesn niiber gezeichd. "Schmeiß a Lokalrundn rei", hot'er erglärd, "dann k'heern meina zwa Zieng dir!"
Dess woa a Worrd! Im Werrdshaus hamm die Gässd begeisderd Beifoll gegladschd, wall'sa an den Handl bedaalichd worrn sänn. Der Werrd hot also jedn a Seidla Bier hie gschdelld - und olla hamm'sa na Hans und na Manfred hochleem lossn.
Am näggstn Frieh iss der Manfred vor na Hans san Haus aufgedauchd. In der rechdn Händ hot'er zwa Schdriggla k'habd, damit'er die zwa Zieng aufm Hammweech fessdbindn ko. Er hot an der Diir geglingld, obber der Hans woa net dahamm - bloß na Hans sei Fraa und die Schwiechermudder hamm ausn erschdn Schdogg vom Fensder raus gschaud.
"Ich will die zwa Zieng abhulln", hot der Manfred zum Fensder nauf gschriea, "die hob'ich gesdern Amd na Manfred im Werrdshaus abkaafd".
"Mir hamm kana Zieng", hot na Hans sei Olda vo oom ro gebläägd, "dess muss a Verwechslung saa".
Obber der Manfred hot net noochgeem. "Der Hans hot gsochd, er hot zwa Zieng dahamm - und die reeng na mit ihrn dauerndn Gemegger auf".
Die Weiwer hamm laud gelachd. "Do hot'er uns zwa gemaand - der Hans beschweerd sich doch forrdner, dass mir zwa Weiwer dauernd an ihn rum meggern".
Der Manfred hot a rooda Bern nauf grichd - und gemeggerd werrd seitdem aa im Werrdshaus - obber fei net von die Zieng, sondern wall sich die Schdammtischbriider halb dood lachn... Gerch
11.05.2013
Am Vadderdooch gibt's nix zern lachn !
Morng iss Mudderdooch - do sänn der Mo und die Kinner draaf bedachd, dass der Mudder jeder Wunsch von die Aang abgelesn werrd.
Olla gradderliern, die Kinner machn ausnohmsweis amoll dess Friehschdigg, neber der Kaffeekanna schdedd a Blummer-Schdrauß - und der Vadder reservierd ban Iddaljener auf Middoch an Disch fir a Fessd-Essn mit Bizza und Schbageddi. Die ganza Damilie iss gligglich, dass die Mudder an ihrn Ehrndooch net so rum werng muss wie dess ganza Johr.
Do iss fei der Vadderdooch a Dregg dageecher! Wass der Deifl, warum uns Männern unner Gedenkdooch aweng aus der Kondrolln geroodn iss. Der Vadderdooch hot neemlich kan bsondersch guudn Ruf, wall'er sich im ganzn Land erra zu ana Massn-Sauferei endwiggld hot. Dess hamm am lezdn Middwoch aa die vier Männer widder derlebbd, die wossn mit ihra Eikaafs-Weecherla an der Kassa im Subbermargd gschdandn sänn. Ban Zohln hot die Kassierera freindlich gsochd: "Ich winsch eich morng an schenn Vadderdooch - und dadd net so vill saufm!"
Während die Mudder an ihrn grußn Dooch dauernd gedriggd und gehädschld werrd, grieng mir Mannsbilder gleich widder unner Fedd weg, bloß wall'mer an Schdroh-Huud aufsezn, anschließnd mit a boor Kumbl min Ladderweecherla und an 30-er-Fässla Bier aweng durch unner scheena Landschafd wandern - und am Schluss, wemmer nimmer gscheid laafn kenna, zufällich vor unnern Schdamm-Werrdshaus schdänga und unnern Ehrn-Dooch gemiidlich bei Waazn vom Fass und a boor dobblda Obsdler ausklinga lossn. Schdadds dass sich die Weiwer am Vadderdooch freia, wall die "Herren der Schöpfung" a scheens Grubbn-Erlebnis hamm, gibd's gleich widder Zunder, wenn'sa ihra Männer karz vor Middernachd ausn Werrdshaus abhulln missn - dabei hoggn die Vääder ganz friedlich am Schdammdisch und schaua schdumm vor sich hie. So ungerechd iss unner Welld: Die Weiwer werrn an ihrn Gedenk-Dooch gfeierd und verwehnd wie Haalicha - und die Männer grieng nachds dahamm in ihrn wehrlosn Zuschdand exdra nuch amoll Zunder von der Oldn...
18.05.2013
Aufn Hammweech nei na Karbfn-Deich
Der Franz und sei Gunda woan am Wochnend in ihrn Dorf aufm Wein-Fessd vom Gsangverein. Im Sool hot vorn auf der Biehna a flodder Ein-Mann-Underholder mit seiner ellegdronischn Big-Bänd dermooßn aufgewarzld, dass die Leit scho ab holbzehna auf die Disch gedanzd hamm.
Der Landwein von der Mosl hot bei die Männer, die wossn ihrn schdechendn Darschd sunst bloß mit Bier leschn, zu mordsdrimmer Zinder gfiehrd, wall'sa die Wirkung vom Riesling schwer underschäzd hamm. Aa der Franz iss den siffinga Wein von der Mosl zern Obfer gfolln - er hot neemlich scha geecher elfa aweng Englisch geredd, woss bei ihn immer dess sichera Zeing woa, dass'er bsuffn iss. Dessweecher hot sei Gunda draaf gedrängd, dass'sa ezerd hamm gänga, damit ihr Older in san Suff net wer-wass-woss oschdelld. Der Franz hot derra Aufforderung kan großn Widerschdand entgeeng gsezd. "Hao", hot'er friedlich genuschld, "ledds go."
Draußn an der frischn Luffd hot obber der Franz draaf beschdandn, dass der Hammweech net durchs Dorf geh soll und auf der annern Seidn widder naus in dess Neibau-Gebied, wo ihr Haisla schdedd. "Mir nehma die Abkerzung am Karbfn-Deich verbei durchn Wold", hot'er gsochd, "dann sämmer in zehn Minuddn dahamm."
So sänn'sa in schdoggfinsdera Nachd hindern Vereinsheim erschd iber die Wiesn geloffn und dann in dess glana Wäldla nei. Under die Baamer hot'mer die Händ vor die Aang nimmer gsehng. "Dunnerkaal", hot die Fraa gejammerd, "ich siech fei net amoll mehr unnern Weech." Obber der Franz hot droz san wagglerdn Gang der Gunda noch Muud gemachd. "Ich kenn mich doch aus", hot'er mit schwera Zunga gsochd, "du gessd einfach zwa Schriddla hinder mir, nocherd bassierd dir nix - ledds go."
Nooch 30 Meeder hot's aferamoll an Bfladscherer gedoo - und die Gunda hot in der Finsdernis ihrn Oldn laud schreia heern: "Hilfe - ich dersauf!!!" Der Franz iss neemlich in Karbfn-Deich nei gschderzd - und ezerd hot'er sich langsam widder zerrigg ans schlammicha Ufer gekämbfd. Die Fraa hot sich holb daab gelachd, wie sa ihrn vom Riesling und vom Deichwasser zamm gewaachdn Mo gsehng hot. Jednfolls woa der ressdlicha Hammweech durchs Neibau-Gebied a aanzicha Blamaaschn, wall der Franz under die helln Laderrna ausgschaud hot wie Sau. Sei beeschs Schagedd, die scheena hellbrauna Husn, die Soggn und die Schuh - bei jedn Schridd iss der Schlamm raus gegwaggerd. Dahamm mussd sich der Mo - ähnlich wie der Leibolds Niggl an der Bumbn - erschd auf der Derrassn naggerd ausziehng, und dann hot'na die Gunda vo oom bis undn min Gaddnschlauch abgschbrizd - erra durfd er net ins Haus. Ban Friehschobbn am näggsdn Dooch woa der Franz im Vereinsheim einichermooßn widder auf die Baa. Geecher dess hefdicha Schdechn im Kobf hot'er a Seidla Bier beschdelld. "Der Riesling brummd wie Hummeln", hot'er fachmännisch fessdgschdelld. Und wie sei Nachber gfrochd hot, ob'er denn gessdern Nachd guud hamm kumma iss, hot der Franz aweng a roda Bern nauf grichd. "Mir hamm die Abkerzung durch na Wold genumma - wassd scho: am Karbfn-Deich verbei." Merra hot'er net verroodn, der Schlawiner...